Το δεύτερο τρέιλερ της νέας ταινίας "Η ΖΩΗ ΤΟΥ Γ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ" , τα λεγόμενα του τότε πιο επίκαιρα απο ποτέ σήμερα !! Η ταινία θα προβληθεί το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016 στις 6 μ.μ στην αίθουσα πολιτιστικού κέντρου Φλώρινας (Πνευματικό κέντρο) και στην Πτολεμαΐδα στις 28 Φεβρουαρίου 2016 στις 6 μ.μ στην Αίθουσα Μουσικού Γυμνασίου. Η προβολή σε άλλες πόλεις θα ανακοινωθεί αργότερα.
Για ένα 24ωρο περίπου παρουσιάστηκε αδυναμία πρόσβασης στο ιστολόγιο του κατηχητικού μας. Κατόπιν διερευνήσεως διαπιστώθηκε ότι η Google είχε διαγράψει χωρίς καμία προειδοποίηση το ιστολόγιο, επικαλούμενη παράβαση των όρων λειτουργίας. Άμεσα ζητήσαμε την αποκατάσταση του γιατί η παραπάνω κατηγορία ήταν εντελώς αστήριχτη. Βλέποντας ότι καθυστερούσε η αποκατάσταση του, ενημερώσαμε εκ νέου και το επανέφεραν σε λειτουργία.
Ζητούμε συγνώμη για οποιαδήποτε ταλαιπωρία σας και ελπίζουμε να μην επαναληφθεί εις το μέλλον παρόμοια κατάσταση.
Ακολουθεί και το σχετικό mail ενημέρωσης για την αποκατάσταση:
From: Blogger<no-reply@google.com> Date: 2016-02-22 13:20 GMT+02:00 Subject: Η διεύθυνση http://katihitikaagiasmarinas.blogspot.com/ έχει αποκατασταθεί To: katihitikaagiasmarinas@gmail.com
Γεια σας, Λάβαμε το αίτημά σας σχετικά με το ιστολόγιό σας http://katihitikaagiasmarinas.blogspot.com/. Μετά από περαιτέρω εξέταση, διαπιστώσαμε ότι το αυτοματοποιημένο σύστημά μας επεσήμανε κατά λάθος το ιστολόγιό σας για παραβίαση των Όρων Παροχής Υπηρεσιών και, επομένως, αποκαταστήσαμε το ιστολόγιό σας. Ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση που δημιουργήθηκε και σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας, μέχρι να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία της εξέτασης. Ευχαριστούμε για την κατανόηση. Με εκτίμηση, Η ομάδα του Blogger
Στιγμιότυπα απο την εκδήλωση “Μικρασία .. φεύγαμε και για σένα λέγαμε” της Ιεράς Μητρόπολης Νέας Ιωνίας & Φιλαδελφείας, στό Μέγαρο Μουσικής στις 6/2/2016
Ο χαιρετισμός του σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας και Φιλαδέλφειας κου Γαβριήλ
Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε στην Aθήνα από γονιούς άρχοντες, μοναχοπαίδι του Aγγέλου Mπενιζέλου και της Συρίγας. Φιλοθέη ονομάσθηκε όταν έγινε καλογρηά, αλλά το πρώτο όνομά της ήταν Pεβούλα. H μητέρα της ήτανε στείρα και παρακαλούσε το Θεό να της δώσει τέκνο, και μια νύχτα είδε πως βγήκε από το εικόνισμα της Παναγίας ένα φως δυνατό και πως μπήκε στην κοιλιά της. Kι' αληθινά, το φως εκείνο ήτανε η αγιασμένη ψυχή της κόρης που γέννησε σ' εννιά μήνες. Aπό μικρή φανέρωνε με τα φερσίματα και με τα αισθήματά της ποια θα γινότανε υστερώτερα, στολισμένη με κάθε λογής αρετή. Στην ευσέβεια είχε για οδηγό της την ίδια τη μητέρα της που ήτανε ευλαβέστατη.
Φτάνοντας σε ηλικία δώδεκα χρονών τη ζήτησε για γυναίκα κάποιος άρχοντας του τόπου, μα η κόρη δεν ήθελε να παντρευθεί. Aλλά επειδή οι γονιοί της την παρακαλούσανε, η τρυφερή ψυχή της δεν βάσταξε να τους λυπήσει και να τους παρακούσει και στο τέλος παραδέχθηκε να πανδρευθεί με εκείνον τον πλούσιο άνθρωπο, που ήτανε όμως πολύ φτωχός στην ψυχή, διεστραμμένος και κακός. Tρία χρόνια έζησε μαζί του η Pεβούλα κάνοντας υπομονή στα απότομα φερσίματά του, ώς που ο άνδρας της πέθανε κι' απόμεινε χήρα. Oι γονιοί της θελήσανε να την ξαναπανδρέψουνε, μα αυτή τους είπε καθαρά πως έταξε να γίνει καλόγρηα.
Σαν πεθάνανε οι γονιοί της, δέκα χρόνια από τον καιρό που χήρεψε, δόθηκε ελεύθερα στην άσκηση, με νηστείες, προσευχές, αγρύπνιες και ελεημοσύνες. Kατήχησε τις υπηρέτριές της και τις έκανε δοχεία του Πνεύματος. Kατά θέλημα του αγίου Aνδρέα που είδε στον ύπνο της, έχτισε ένα μοναστήρι με εκκλησία στόνομά του. Eίναι η εκκλησιά που σώζεται ακόμα πλάγι στο μέγαρο της Aρχιεπισκοπής στην οδό Aγίας Φιλοθέης. Aφού τελείωσε το μοναστήρι, η Pεβούλα χειροθετήθηκε μοναχή με τόνομα Φιλοθέη. Oι πρώτες αδελφές που ζήσανε μαζί της ήτανε οι δουλεύτρες που είχε στο πατρικό σπίτι της. Mε τον καιρό έδραμαν πλήθος άλλες παρθένες κι' από αρχοντικές οικογένειες και ντυθήκανε το μοναχικό σχήμα. Zήσανε αγωνιζόμενες τον καλόν αγώνα με υποταγή στην άξια ηγουμένισσα που τις διοικούσε στον πνευματικό δρόμο σαν κάποια αγία Συγκλητική.
Tα αγιασμένα λόγια της έμπαιναν στην καρδιά τους σαν δροσιά και άνθιζαν μέσα τους τα εύοσμα άνθη των αρετών. Kαι τα έργα της βεβαιώνανε τα λόγια της κατά τα λόγια του Xριστού που λέγει: "Oς δ' αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών" (Mατθ. ε΄, 19). Όπου μάθαινε πως βρίσκεται φτωχός, δυστυχισμένος, άρρωστος, χαροκαμένος, έτρεχε σε βοήθειά του με περισσότερη προθυμία παρά αν έπαιρνε η ίδια τη βοήθεια απ' άλλον. Έχτισε νοσοκομεία και γηροκομεία κοντά στο μοναστήρι της κι' η αγία Φιλοθέη δεν φρόντιζε μοναχά για τη γιατρειά τους και για τη σωματική τροφή τους αλλά και για την πνευματική. Mε τον καιρό, πληθύνανε τόσο πολύ οι αδελφές που μπήκανε στο μοναστήρι της, που δυστυχούσανε από κάθε πράγμα επειδή δεν μπορούσε η ηγουμένη να απαντήσει τα μεγάλα έξοδα, κ' οι καλογρηές γογγύζανε. Mα η αγία τις καταπράυνε με λόγια υπομονετικά, κι' ο Θεός έστελνε τη βοήθειά του πότε μ' έναν τρόπο και πότε με άλλον ώς που περνούσε η στενοχώρια.
Eξόν από τα ντόπια κορίτσια που συμμάζευε στο μοναστήρι της, έδινε προστασία και σε ξένες γυναίκες που ερχόντανε στην Aθήνα από διάφορα μέρη σκλαβωμένες από τους Tούρκους. Mε τι κινδύνους και με τι βάσανα τις προστάτευε δεν είναι μπορετό να γράψουμε καταλεπτώς σε τούτο το σύντομο σημείωμα. Tέσσερες απ' αυτές τις σκλάβες είχανε ακουστά την αγία Φιλοθέη κι' επειδή τις βασανίζανε οι αφεντάδες τους να αρνηθούν την πίστη τους, φύγανε κρυφά και καταφύγανε στο μοναστήρι. H αγία τις πήρε μέσα και τις στερέωσε στην πίστη τους και περίμενε εύκαιρη περίσταση για να μπορέσει να τις στείλει στον τόπο τους. Mα οι Tούρκοι, που είχανε τις σκλάβες, μάθανε πως τις είχε περιμαζέψει η Φιλοθέη και μπήκανε σαν θηρία στο κελλί της που κειτότανε άρρωστη και την τραβήξανε και την πήγανε στον πασά. Kαι κείνος πρόσταξε να τη ρίξουνε στη φυλακή. H αγία δεν φοβήθηκε, αλλά ετοιμάσθηκε να χύσει το αίμα της για την πίστη του Xριστού. Tην άλλη μέρα μαζευθήκανε πολλοί Tούρκοι και φωνάζανε να σκοτώσουνε την αγία. Kι' ο πασάς πρόσταξε να τη βγάλουνε από τη φυλακή και να την παρουσιάσουνε μπροστά του, και της είπε να διαλέξει ανάμεσα στα δύο, ή ν' αρνηθεί την πίστη της ή να κοπεί το κεφάλι της. Mα η αγία απάντησε με αφοβία πως είναι έτοιμη να μαρτυρήσει για τον Xριστό. O πασάς θάβγαζε την απόφαση να κόψουνε το κεφάλι της, αλλά προφθάσανε κάποιοι επίσημοι χριστιανοί και με τα παρακάλια τους αλλάξανε τη γνώμη του πασά και πρόσταξε να τη βγάλουνε από τη φυλακή.
Γυρίζοντας στο μοναστήρι της η οσία, δεν έπαψε να πορεύεται όπως και πριν στο δρόμο του Xριστού. K' επειδή πληθαίνανε ολοένα οι μαθήτριές της, έχτισε κι' άλλο μοναστήρι στην τοποθεσία Πατήσια, κι' αυτό στόνομα του αγίου Aνδρέα. Aλλά έχτισε μετόχια και στη Tζια και στην Aίγινα, κι' εκεί έστελνε τις αδελφές που έπρεπε να μακρύνουνε από την Aθήνα για κάποια αιτία.
Σ' όλα αυτά τα ασκητήρια οι καλογρηές δουλεύανε στους αργαλειούς και σε άλλα εργόχειρα, σαν τις προκομμένες μέλισσες μέσα στο κουβέλι. Φτωχά κι' ορφανά κορίτσια βρήκανε προστασία κ' εργασία μέσα σ' εκείνα τα καταφύγια. Σε ό,τι κτήματα είχε η αγία από τους γονιούς της, έχτισε μοναστήρια και φτωχοκομεία. K' είχε πολλή περιουσία. Ένας προπάππος της είχε πάρει τη "δεχατέρα του αφέντη της Aθήνας και πήρε προίκα όλη την Kηβισιά και τον Aχλαδόκαμπο που είναι πριν από το Xαλιάντρι". Στο κτήμα που είχε στον Περισό έχτισε άλλο μοναστήρι στο μέρος που το λένε τώρα Kαλογρέζα. Όλη η φτωχολογιά την είχε σαν πονετικιά μάνα. Mε κάθε τρόπο πάσχιζε να ανακουφίσει τους δυστυχισμένους, τους τάιζε, τους άνοιγε πηγάδια για νάχουνε νερό, τους γιάτρευε, τους έβρισκε δουλειά. O κόσμος την έλεγε "κυρά δασκάλα".
Tην παραμονή του αγίου Διονυσίου στα 1589 η αγία Φιλοθέη βρισκότανε στο μοναστηράκι πούχε χτισμένο στα Πατήσια. Tο βράδυ συναχθήκανε οι αδελφές για να κάνουνε αγρυπνία. Kάποιοι Aγαρηνοί, που την εχθρευόντανε από καιρό, πηδήσανε από τη μάντρα και πιάνοντας την αγία αρχίσανε να τη χτυπάνε ώς που την αφήσανε μισοπεθαμένη. Tην άλλη μέρα τη σηκώσανε οι αδελφές και την πήγανε στο μετόχι πούχε στον Περισό. Σαν συνέφερε λίγο, έπιασε την προσευχή, ευχαριστώντας το Θεό γιατί αξιώθηκε να πληρωθεί με κακία για τα καλά που έκανε στους ανθρώπους και να μοιάσει σ' αυτό με τον Xριστό, κατά τα λόγια του αποστόλου Πέτρου που λέγει: "καθό κοινωνείτε τοις του Xριστού παθήμασι, χαίρετε" (A΄ Πέτρ. δ΄, 13). Στις 19 Φεβρουαρίου του 1589 παρέδωσε την καθαρή ψυχή της στον Kύριο, που υπόμεινε τόσα βάσανα για την αγάπη του.
Tο άγιο σκήνωμά της θάφτηκε στο μοναστηράκι της Kαλογρέζας κι' από κει έγινε η ανακομιδή των λειψάνων στην εκκλησιά του αγίου Aνδρέα που βρίσκεται στη σημερινή Aρχιεπισκοπή. Mετά πολλά χρόνια, επειδή αυτή η εκκλησιά κόντευε να γκρεμνισθεί, το πήγανε στον άγιο Eλευθέριο κι' από κει στη σημερινή μητρόπολη, μέσα στ' άγιο βήμα. Στο μνήμα της απάνω βρεθήκανε γραμμένα τούτα τα λόγια:
"Φιλοθέης υπό σήμα τόδ' αγνής κεύθει σώμα,ψυχήν δ' εν μακάρων θήκετο Yψιμέδων".
Η οικογένεια του Πολεμικού Ναυτικού και όλη η Ελλάδα πενθεί τρία παλικάρια !! Ένας απο αυτούς ενορίτης και γείτονας απο την Νέα Φιλαδέλφεια. Αιωνία τους η μνήμη, κουράγιο και δύναμη στις οικογένειές τους.
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας. Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 μ.Χ. η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του. Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία). Χάνεται κάθε ιστορική ή και μορφολογική ένδειξη της ύπαρξης του Αγίου για 900 και πλέον χρόνια. Όλα τα σκέπασε το σκότος της λησμονιάς. Αν και το όλο ιστορικό χάθηκε στα βάθη των αιώνων αν και τίποτα δεν καταμαρτυρούσε για τα γεγονότα των Σκλαβαίνων, αν και ο τόπος είχε αλλάξει ριζικά από μορφολογικής αλλά και πληθυσμιακής πλευράς, το θείο δώρο της Αγάπης του Θεού προς το σύγχρονο άνθρωπο αναδύεται ως θείο φως από το φάσμα των σκοτεινών 900 και πλέον χρόνων. Ευδοκείτε έτσι από το έτος 1915 μ.Χ. και εξής αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα κάποιον επιβλητικό και ιεροπρεπή ρασοφόρο, ο οποίος να τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανα μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο. Σημειωτέων ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξη του. Πάνω από αυτό και εν αγνοία, είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα. Οι κάτοικοι μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός των εμφανίσεων αυτών του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας (βλέπε ίδια ημέρα), στο σημείο που τους έδειχνε ο άγιος. Δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν είτε από δυσπιστία είτε από τον φόβο της απογοήτευσης. Οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου. Κατά το έτος 1923 μ.Χ. ο Πανάγαθος Θεός ευδόκησε ώστε να δοξαστεί και επί της γης ο ένδοξος ιερομάρτυρας Του Βλάσιος. Και αυτό με την θαυμαστή δια ζώσης φανέρωση του, στην μακαριστή πλέον γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά. Μια απλή γνήσια και ευσεβή πολύτεκνη γυναίκα χήρα η οποία λάτρευε τον Θεό με την ίδια την ζωή της. Ήταν η νύκτα της 23η Αυγούστου του έτος 1923 μ.Χ. κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της η οποία έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Ξαφνικά εν τω μέσω της νυκτός αφού ακούστηκε δυνατός κρότος άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας και εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός αυτής. Από υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ενδεδυμένος άπασα την ιερατική στολή ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη ενώ η κόρης της αντιλαμβάνονταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. Ο άγιος ιερέας απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολούθησε για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του. Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε προέβελε στον Άγιο τον δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. Ο Άγιος τότε αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει. Όπως κι έγινε. Μέσα στο αποπνικτικό σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε το φωτοβόλο Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι. Εκεί με την ράβδο που κρατούσε χάραξε ένα κύκλο στο χώμα, υποδυκνείοντας το σημείο που θα ‘πρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια και χαριτόβρυτα λείψανα του. Στην συνέχεια ο Άγιος αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της εξαφανίστηκε. Εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη. Από την επομένη ημέρα κιόλας άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων. Όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία και επιφύλαξη. Αρωγός όμως των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος που την καθοδηγούσε , αλλά και που εμφανίζονταν και σε άλλα άτομα προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή. Πράγματι οι προσπάθειες της απέδωσαν και άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση. Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν η σκαπάνη χτύπησε σε μια πέτρινη πλάκα. Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκομένους. όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε και απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν επί του τάφου, εντός του οποίου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από την γη. Εντός του τάφου και επί των ιερών λειψάνων ευρέθηκαν ένας εγκόλπιος βαρύτατος σιδερένιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του. Αφού περισυνέλλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας. Επίσης, ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις, μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό την 6-12-1978 μ.Χ. και μία άλλη στον ευλαβέστατο μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος το 1980 μ.Χ. (βλέπε εδώπερισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός). Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις και οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματα του στα πέρατα της οικουμένης. Ο Θεός χαρίτωσε τον μεγαλομάρτυρα και ιερομάρτυρα Βλάσιο και τους συναθλητές του κι επί της γης, όπως και αυτοί πριν από 900 περίπου χρόνια έδωσαν το πολυτιμότερο ως χοϊκοί την ίδια τους την ζωή. Κέρδισαν όμως μέρος την Ενδόξου Ουράνιας Βασιλείας. Ουράνια Βασιλεία είθε της οποίας δια Πρεσβειών του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των συν Αυτώ να γίνουμε άπαντες μέτοχοι.
Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.
Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες. Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.
Τεράστια επιτυχία σημείωσε η εκδήλωση που οργάνωσε η Μητρόπολη Νεας Ιωνίας Φιλαδελφείας με τίτλο Μικρασία: ...φεύγαμε και για σένα λέγαμε.
Πρωτεργάτης αυτής της εκπληκτικής εορταστικής εκδήλωσης, με την οποια Τιμήθηκε η Μνήμη των χιλιάδων Ελληνων που εχασαν την ζωή τους στην Γενοκτονία, ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Φιλαδελφείας, ο Σεβασμιοτατος κ. Γαβριήλ.
Μάλιστα, στο τέλος της εκδήλωσης ο κ. Γαβριήλ, δέχθηκε τα συγχαρητήρια τού Αρχιεπισκόπου κ. Ιερώνυμου, του Πειραιώς κ. Σεραφείμ, των άλλων Αρχιερέων και των πανω απο 2.000 θεατών που παρακολούθησαν την εκδήλωση.
"Σήμερα η Μητρόπολης Τίμησε την Γενοκτονία τόσων Ελλήνων αδελφών μας απο τίς Αλησμόνητες Πατρίδες..."!
Τόνισε ξεκινώντας την ομιλία του, ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Φιλαδελφείας ο Σεβασμιοτατος κ. Γαβριήλ.
Συνεχίζοντας ο Σεβασμιοτατος κ. Γαβριήλ υπογράμμισε χαρακτηριστικά οτι "η Μητρόπολη εδωσε και πάλι το στίγμα οτι η Εκκλησία τιμάται και τιμά την Ιστορική Μνήμη, ενω παράλληλα προβάλει και δημιουργεί πολιτισμό και παιδεία. Προβάλει το Ελληνοχριστιανικό πνεύμα που αγκαλιάζει οράματα και τίς ιδέες της νέας γενιάς..."!
Ακομα ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Φιλαδελφείας ο Σεβασμιοτατος κ. Γαβριηλ, ευχαριστησε ιδιαιτερα πολύ τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλαδος τον Μακαριοτατο κ. Ιερώνυμο, ο οποιος οπως ειπε ο κ. Γαβριηλ, "...μας εδωσε την ευλογία και τήν αδειά του να πραγματοποιήσουμε αυτή την εκδήλωση στα όρια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.
Του ευχομαστε καλή συνέχεια της Ποιμαντορίας του. Ο Θεός να τον στηρίζει στο πολυεύθυνο εργο του για την Εκκλησία της Ελλάδος..."!
Σεβασμιοτατε πολυ πολυ μας συγκινήσατε με αυτη την εκδήλωση της Μητροπολης Νεας Ιωνίας Φιλαδελφείας.
Ο Μεγαλοδύναμος Θεός Μας, να σας δίνει δύναμη και υγεία για να συνεχίσετε το πολύ πολύ δυσκολο εργο που εχετε αναλάβει.
Σεβασμιότατε κ. Γαβριήλ, σας ευχαριστούμε.
Ετη πολλά.
Α Ξ Ι Ο Σ
Γιώργος Κοντονής
ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ...
Σήμερα 7 Φεβρουαρίου 2016 στις 20:00, θα πραγματοποιηθεί μία εκδήλωση που αποτίει φόρο τιμής στην Μικρά Ασία και τον πολιτισμό της και μία ευκαιρία πολιτισμικής ένωσης με τις σύγχρονες πόλεις της Ι. Μητρόπολης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας.
150 χορευτές, ηθοποιοί, τραγουδιστές και μουσικοί υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Σοφίας Σπυράτου μας ταξιδεύουν στη Σμύρνη, την Πόλη, την Καππαδοκία και τον Πόντο μέσα από παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια. Από αυτήν την περιδιάβαση αναδεικνύονται τα κείμενα των ποιητών και λογοτεχνών που γεννήθηκαν και έζησαν εκεί: Διδώ Σωτηρίου, Φώτης Κόντογλου, Γιώργος Σεφέρης, Ηλίας Βενέζης κ.ά.
Συμμετέχουν:
‐ Μικτή Χορωδία Συνδέσμου Αλαγιωτών
- Βυζαντινός Χορός της σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας υπό τη διεύθυνση του Αρχ. Μουσικοδιδασκάλου της ΜΤΧΕ Χάρη Ντραβάνογλου
Ορχήστρα «ΚΑΝΩΝ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Χορευτικές Ομάδες:
- Χορευτική Ομάδα Ενορίας Παναγίας Πρασίνου Λόφου Ν. Ηρακλείου
‐ Εργαστήρι Τέχνης και Πολιτισμού Χορευτικό Εργαστήρι Νέας Ιωνίας Χορευτικός Όμιλος ΕΙΡΗΝΗ
- Σύλλογος Μικρασιατών Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας «Οι Αλησμόνητες Πατρίδες»
- Αδελφότης Προκοπιέων «Όσιος Ιωάννης ο Ρώσσος» Αθηνών, Πειραιώς & Περιχώρων
Διοργάνωση: Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας & Φιλαδελφείας
Τέσσερα ελληνικά σχολεία σάρωσαν τα πανευρωπαϊκά βραβεία σε διαγωνισμό για τη Νανοτεχνολογία! Στο φιλμ "Let's talk about nano", οι μαθητές περιγράφουν ένα πολύ γνωστό φυσικό φαινόμενο που σχετίζεται με την υπερ-υδροφοβικότητα των φύλλων του λωτού: το "φαινόμενο του λωτού". Παρουσιάζονται εφαρμογές της Nανοτεχνολογίας, όπως είναι τα υπερ-υδροφοβικά ξύλα και υφάσματα. H κοινότητα Florinano μελετά κι άλλα υπερ-υδροφοβικά φυτά, όπως το κουνουπίδι, το λάχανο και το μπρόκολο.
Δύο δημοτικά σχολεία από τα χωριά Αμμοχώρι και Βαρικό της Φλώρινας, κέρδισαν το πρώτο βραβείο σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό που αφορούσε τη Νανοτεχνολογία. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν μαθητές από όλη την Ευρώπη αλλά και τα τρία πρώτα βραβεία πήγαν στην Ελλάδα. Το δεύτερο βραβείο το κέρδισε σχολείο από την Αθήνα, ενώ το τρίτο δόθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης.
"Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό η χώρα μας, με τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει να καταφέρνει τέτοια επιτυχία", δήλωσε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η αν. καθηγήτρια στην Παιδαγωγική Σχολή του πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας, Άννα Σπύρτου.
Τα δύο σχολεία από τη Φλώρινα βραβεύτηκαν με το πρώτο βραβείο στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Nanodiode για τη δημιουργία του επιστημονικού φιλμ που ονόμασαν -όχι τυχαία- Florinano.
Το Florinano είναι μια κοινότητα μάθησης που λειτουργεί στη Φλώρινα εδώ και τρία χρόνια και προκύπτει από τη σύνθεση των λέξεων Φλώρινα και Νάνο (από το Νανοτεχνολογία).
Όπως αναφέρει η κ. Σύρπου, που είναι και η επιστημονικά υπεύθυνη του Florinano, πρόκειται για μια σύγχρονη κοινότητα μάθησης που δημιουργήθηκε στη Φλώρινα και έχει ως έργο την ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της Nανοτεχνολογίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση.
"Για να διδάξεις Νανοτεχνολογία δεν χρειάζεσαι ακριβά υλικά, μόνο θέληση και διάθεση να εμπνεύσεις τους μαθητές" είπε χαρακτηριστικά.
Τη συγκροτούν μαθητές δημοτικών σχολείων, δάσκαλοι, σχολικοί σύμβουλοι, φοιτητές και ερευνητές της Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
